Otizm Spektrumlu Çocukların Anneleri Doğum Sonrası Depresyon Riski Altında

Cambridge Üniversitesi'ndeki araştırmacılar tarafından otizmli (nöroçeşitli) çocukların anneleri üzerinde yürütülen bir araştırmaya göre, otizmli çocuk sahibi annelerin, tipik gelişim gösteren çocuk annelerine kıyasla doğum sonrası depresyon bildirme olasılığı daha yüksektir.

Otizmli çocuk sahibi annelerin hamilelik ve doğum sonrası deneyimlerinin daha iyi anlaşılması, refahın iyileştirilmesi açısından araştırma kritik öneme sahiptir. Ekip, otizmli çocuk sahibi annelerden oluşan bir danışma panelini işe aldı ve onlarla birlikte multidisipliner bir ekiple anonim, çevrimiçi bir anket geliştirdiler.

Araştırmaya katılan otizmli çocuk sahibi annelerin yüzde 60'ı doğum sonrası depresyon yaşadıklarını bildirdi. Karşılaştırıldığında, genel nüfustaki kadınların yalnızca %12'si doğum sonrası depresyon yaşıyor. Ayrıca otizmli annelerin çoklu görevleri gerçekleştirme, ev içi sorumluluklarla başa çıkma ve çocuğuna sosyal fırsatlar oluşturma konusunda daha fazla zorluk yaşadığı görüldü.

Çalışma aynı zamanda otizmli çocuk sahibi annelerin otizm teşhisini bir profesyonele açıkladığında çoğu zaman onlara inanılmadığını da ortaya çıkardı. Otizmli çocuk sahibi kadınların, doğum öncesi ve sonrası randevular sırasında profesyoneller tarafından daha sık yanlış anlaşıldıklarını hissettiler ve anneliği izole edici bir deneyim olarak gördüler. Bu zorluklara rağmen, otizmli çocuk sahibi annelerin çocuklarının çıkarlarına en uygun şekilde hareket edebildiklerini, çocuklarının ihtiyaçlarını ilk sıraya koyduklarını ve çocuklarının özgüvenini artıracak fırsatlar aradıklarını bildirdiler.

Araştırmayı yöneten Dr. Alexa Pohl şunları söyledi: "Otizmli çocuk sahibi anneler, perinatal dönemde ve ebeveynlik sırasında benzersiz zorluklarla karşı karşıyadır. Bu zorluklara rağmen, otizmli çocuk sahibi annelerin büyük bir çoğunluğu, ebeveynliğin genel olarak ödüllendirici bir deneyim olduğunu bildirdi. Bu araştırma, Otizmli çocuk sahibi kadınların annelik deneyimlerine ilişkin farkındalığın artması ve daha fazla özel desteğe ihtiyaç duyulduğunu ortaya çıkarmaktadır.